ให้ตายเหอะ....เมื่อวานนี้ช่วงหัวค่ำฝนก็ตกหนักลงมาผมเองเพิ่งกลับมาจากทำงานเข้าบ้านตัวเปียกๆก็รีบอาบน้ำอาบท่า หลังจากนั้นก็ออกมานั่งเล่นอยู่หน้าจอคอมอยู่ๆหมาเจ้ากรรมของคนข้างบ้านก็พากันหอนเสียงโหยหวน สลับด้วยเสียงของสายฝนที่ตกกระทบใบไม้ แสงไฟที่ถนนก็ดับไม่รู้ทำไมมันจะต้องดับเอาวันนี้ด้วย ผมนั่งฟังเสียงฝนและเสียงหมาหอนอยู่สักพักก็เลยคิดว่าจะขึ้นไปนั่งวาดรูปบนห้องนอนจึงเดินออกไปปิดประตูรั้ว แต่ตอนนั้สายฝนยังตกพร่ำๆอยู่นิดหน่อยและเสียงเจ้าหมาข้างบ้านก็ยังร้องหอนโหยหวน ผมรีบปิดประตูบ้านเพราะไม่อยากเปียกฝนพอปิดประตูหันหลัง ทันใดนั้นเองผมก็ต้องเสียวสันหลังวาบเพราะเหมือนมีคนกำลังจ้องมองมาที่ผม
"พี่....."
เสียงเย็นยะเยือกทำเอาผมสะท้าน งามไส้แล้วไง...กรูอยู่บ้านนี้คนเดียวไม่มีใครอยู่ด้วยสักหน่อยแล้วใครมันมาเรียกพี่เรียกน้องเวลานี้วะ "พี่.....บรูีวววววว........พี่.....บรู๊ววววว.,,,,,," เสียงเรียกดังเย็นๆเป็นจังหวะสลับกับเสียงหมาหอน ผมคิดในใจผีไม่มีในโลก คนเราไม่กลัวผีแค่กลัวความคิดตัวเอง ผมคงหูแว่วไปเองเมื่อคิดแบบนั้นผมก็ตัดสินใจก้าวเท้าจะเข้าบ้าน ทันใดนั้นเอง...
"พี่..บรู๊ววววๆๆๆ พี่ๆๆๆ" เสียงกระหน่ำติดเสียงหมาหอนก็ดังรัว มันทำให้ขาผมแข็งก้าวไม่ออกเอาล่ะสิกรู องอาจมาตลอดว่าไม่กลัวผีงานนี้โดนจัดหนักแน่มรึงและก่อนที่ผมจะทันทำอะไรเสียงหญิงสาวก็ดังขึ้นอีกครั้ง "พี่...บิลค่าไฟค่ะพี่...เมื่อกลางวันเขาส่งผิดบ้าน" ผมหันควับกลับไปเห็นสาวน้อยบ้านตรงข้ามยืนอยู่หน้าประตูเส้นผมเสื้อผ้าเริ่มเปียกเพราะละอองฝนที่ยังโปรยปราย มือเธอถือบิลค่าไฟฟ้าส่งมาให้ผม "เขาส่งผิดบ้านค่ะ พอดีเขาไปเสียบไว้ที่บ้านหนู หนูเก็บไว้ให้เพราะเห็นพี่ไม่อยู่บ้าน" ผมรับบิลค่าไฟจากมือของน้องเขา ก่อนยิ้มแหยๆและกล่าวขอบคุณ สาวน้อยบ้านตรงข้ามเธอก็เพิ่งจอดรถเข้าบ้านพอดีเห็นผมเดินออกมาปิดประตูบ้านเธอก็เลยรีบเอาบิลค่าไฟมาให้ผมนั่นเอง
เห็นมั้ยผมบอกแล้วผีไม่มีจริง หมาน่ะมันหอนเพราะเนี่ยมันเป็นเดือนสิบ มันติดสัตว์ก็ร้องหาคู่กันไปตามธรรมชาติ โธ่เอ๊ย...ผีเผอมันมีที่ไหนกัน ผมน่ะไม่กลัวหรอก(ฮา)
BuffToon
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น