แต่ก่อนนั้นการเป็นนักเขียนการ์ตูนนี่มันไม่ง่าย ผมเองก็เริ่มวาดการ์ตูนมาตั้งแต่จำความได้สมัยเรียนนี่สมุดเรียน ตำราเรียนเต็มไปด้วยรูปการ์ตูน โดนอาจารย์ตีก็บ่อย แต่ผมก็ไม่คิดเลิกวาดการ์ตูน แต่ในสมัยก่อนการวาดการ์ตูนมันไม่มีใครมาสอนโรงเรียนก็ไม่สอน ครูก็ไม่ชอบ ครูชอบตอนเดียวเวลาจะใช้เราวาดรูปประกอบบอร์ดกิจกรรมโรงเรียน อุๆๆๆ (ทีเวลาแบบนี้มาให้เราช่วย แต่ตอนเวลาปกติไม่เห็นชอบการ์ตูนเราเลย) จำได้ว่าตอนเขียนการ์ตูนแรกๆก็คิดว่ามันดีสุดๆนะแต่ตอนนี้กลับไปดูงานเขียนเก่าๆแล้ว มันทุเรศจริงๆ ไม่รู้ตอนนั้นมันหลงตัวเองไปได้ยังไงว่าเก่ง วาดได้เจ๋งสุดๆแล้ว ผมเองก็หัดวาดการ์ตูนแบบไร้ทิศทางอยู่นานจนมาเจอรุ่นพี่นักเขียนการ์ตูนขายหัวเราะ นั่นคือพี่ต้อม ขายหัวเราะ หรือต้อมไก่ย่าง ซึ่งผมนับถือเป็นครูคนแรกที่สอนผมเรื่องการวาดการ์ตูน สอนให้รู้จักเรื่องการใช้เส้น เรื่องอารมณ์ของตัวการ์ตูน หลังจากนั้นก็มาเจอพี่หมู นินจา ซึ่งก็เป็นเพื่อนสนิทกับพี่ต้อม และก็ได้ถ่ายทอดวิทยายุทธ์ในการวาดการ์ตูนให้ผมเพิ่มเติม และก็ถือเป็นครูท่านที่สองของผม ขอกราบขอบพระคุณคุณครูทั้งสองท่านด้วยจิตคารวะ |
| "ตายแล้วไปไหน" ตัวการ์ตูนที่ผมมักจะหยิบมาเล่นในแก๊กบ่อยๆก็เป็นป๋าต้อมของผมนี่ล่ะ |
การวาดการ์ตูนมันต้องมีการพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ และต้องค้นหาตัวเองให้เจอ ตัวเองในที่นี้หมายถึงแนวทางการวาด ลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์ รูปแบบการ์ตูนที่มีไสต์เป็นของตัวเองไม่ก๊อปใคร คนเห็นแล้วคนบอกได้ว่านั่นคืองานของเรา นั่นล่ะจึงจะถือว่าเป็น นักเขียนการ์ตูนมืออาชีพจริงๆ
Buff Toon
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น